Πόσες «Χίος» θα μετρήσουμε ακόμα;

Η Χίος προστέθηκε στον μακρύ και επώδυνο κατάλογο των περιοχών που υπέστησαν τις συνέπειες μιας καταστροφικής πυρκαγιάς. Χιλιάδες στρέμματα γης παραδόθηκαν στις φλόγες, μαζί με ζώα, καλλιέργειες, περιουσίες ανθρώπων. Ευτυχώς, δεν θρηνήσαμε ανθρώπινη ζωή. Αλλά αυτό δεν μπορεί πλέον να θεωρείται επιτυχία — είναι το ελάχιστο αυτονόητο.

Η Χίος είναι μέλος του Ελληνικού Δικτύου Ανθεκτικών Πόλεων. Ο Δήμαρχός της, Γιάννης Μαλαφής, έχει ενώσει τη φωνή του μαζί μας, διεκδικώντας τη δημιουργία ενός Κέντρου Διαχείρισης Κρίσεων στο νησί. Μια δομή που δεν αποτελεί πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα όπως αποδείχτηκε στην πράξη!

Η φωτογραφία που επισυνάπτω δεν είναι τυχαία. Είναι από τον Υμηττό, σε ένα περιστατικό πυρκαγιάς την ίδια μέρα με την Χίο. Μόλις 2 λεπτά μετά την αναγγελία του συμβάντος, το Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων ενημερώθηκε από τις κάμερες παρακολούθησης και αμέσως κινητοποιήθηκαν η πυροσβεστική και οι οργανωμένες εθελοντικές ομάδες. Η φωτιά στον Βύρωνα σβήστηκε πριν εξαπλωθεί.

Στη Χίο όμως; Ποιος ειδοποίησε; Πότε; Παρά τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που δαπανήθηκαν, η επιχείρηση κατάσβεσης δεν στέφθηκε με επιτυχία. Και πάλι, οι ίδιες εικόνες, τα ίδια λάθη, τα ίδια κενά.

Ως Δίκτυο Ανθεκτικών Πόλεων, λειτουργούμε χωρίς κομματικές ή ιδεολογικές αγκυλώσεις. Μόνοι μας, χωρίς πραγματική και ουσιαστική θεσμική υποστήριξη, διεκδικούμε αυτό που έχει ήδη αποδείξει την αξία του ως καλή πρακτική στον Υμηττό: κάθε Δήμος, κάθε Περιφέρεια να διαθέτει το δικό της Κέντρο Διαχείρισης Κρίσεων. Με τεχνολογική υποστήριξη, εκπαιδευμένες ομάδες, άμεση ανταπόκριση.

Το λέμε και το ξαναλέμε: αυτό είναι το μόνο ρεαλιστικό και αποτελεσματικό μέτρο. Όμως κανείς δεν ακούει. Και ίσως δεν θέλει να ακούσει. Το γιατί είναι μια άλλη, πικρή συζήτηση.

Η Χίος είναι το πιο πρόσφατο θύμα. Ποιο θα είναι το επόμενο; Ας λείψουν τουλάχιστον τα κροκοδείλια δάκρυα. Δεν βοηθούν. Δεν προστατεύουν. Δεν σώζουν.

Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας ακόμα και ως γραφικοί γιατί τουλάχιστον θα λέμε ότι προσπαθήσαμε.